Roślina sprzedawana w doniczce plastikowej.
Świdośliwa olcholistna Thiessen to wciąż stosunkowo rzadko spotykana roślina owocodajna. Stanowi jednak krzew o bardzo atrakcyjnych właściwościach użytkowych i ozdobnych, a jego hodowla może być prowadzona we wszystkich regionach naszego kraju.
Thiessen rośnie intensywnie, tworząc koronę pędów o zwartym pokroju i osiąga docelową wysokość do nawet 4 m. Odmiana nie sprawia trudności w uprawie i dedykowana jest zarówno uprawom towarowym jak i przydomowym ogrodom. Roślina ta nie ulega uszkodzeniom, będąc narażona na spadki temperatur do nawet - 30 stopni Celsjusza i rzadko ulega szkodliwym chorobom, a jej owoce stanowią prawdziwe bogactwo składników mineralnych, witamin oraz makroelementów.
Mimo, że plony świdośliwy olcholistnej przypominają smakiem owoce borówki amerykańskiej, w porównaniu do nich ujawniają znacznie wyższą zawartość składników pro-zdrowotnych (zawierają około 7 razy więcej wapnia i żelaza oraz około 4 razy więcej białka niż borówki amerykańskie). Odmiana bardzo obficie wydaje na świat smaczne owoce o stosunkowo dużych rozmiarach (około 17 mm średnicy) i deserowo-przetwórczym zastosowaniu. Jej plony cechują kulisty kształt oraz niebiesko-czarna skórka, pod którą znajduje się słodko-cierpki, aromatyczny miąższ o soczystej, miękkiej konsystencji.
Dojrzałość zbiorcza odmiany wypada od końca czerwca, ale dokładny termin zbiorów uzależniony jest od czynników pogodowych w danym roku na obszarze wybranego regionu oraz od jakości stanowiska uprawowego. Należy pamiętać, że plony Thiessen nie nadają się do zbioru mechanicznego.
Thiessen należy do grupy roślin samopylnych, dlatego nie potrzebuje w swoim towarzystwie obecności zapylaczy; wchodzi w okres owocowania bez ich pomocy.
Świdośliwa olcholistna dobrze przyjmuje się na niemal każdym rodzaju gleby o lekko kwaśnym lub obojętnym (6,2-7,2 pH) odczynie kwasowości z wyłączeniem podłoży podmokłych (nie toleruje przesadnej wilgotności). Sadzonkę warto umieścić na słonecznym, możliwie osłoniętym od silnego wiatru stanowisku.
Sugerowana rozstawa sadzenia: co 1-1,5 m
Sugerowana odległość pomiędzy rzędami: co 3-4 m
Zaraz po posadzeniu, prowadząc uprawę poza-doniczkową, skracamy wszystkie pędy młodej sadzonki o około 1/3 ich długości celem przywrócenia roślinie utraconej wcześniej równowagi pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym. W przypadku uprawy doniczkowej zwykle nie ma jednak takiej konieczności (chyba, że krzew mierzy powyżej 50 cm). Kolejne cięcie przeprowadzamy 5 lat po posadzeniu; zabieg ma charakter prześwietlający (usuwamy uszkodzone, połamane i przesadnie zagęszczające się pędy) i od tego momentu powinien być dokonywany corocznie w okresie wczesnej wiosny.
Thiessen znajduje zastosowanie zarówno jako roślina amatorska jak i towarowo-produkcyjna. Jej owoce wykorzystywane są w celach uniwersalnych; mogą stanowić smaczną przekąskę, wartościowy składnik do przetworów i atrakcyjny dodatek gastronomiczny. Odmiana może być również prowadzona w formie żywopłotu.
Odmiana: deserowo-przetwórcza
Dojrzałość zbiorcza: koniec czerwca
Nazwa łacińska: Amelanchier alnifolia Thiessen
ang. Alder-leafed swallowtail Thiessen
czeski Džbánovitá rostlina Thiessen
irl. Fearnóg seirbhísberry Thiessen
łot. Pitcher augs Thiessen
norw. Aler serviceberry Thiessen
słow. Črepníková rastlina Thiessen
ukr. Глечиковий завод Thiessen
Szacunkowa wysokość jaką osiągnie roślina za 7 do 10 lat przy przeciętnych warunkach środowiskowych.
Witam
Świdośliwa lamarcka wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych. Jest bardzo tolerancyjna wobec pH i struktury gleby. Najlepiej jednak rośnie na glebach próchniczych, piaszczysto-gliniastych o pH 6,0 do 7,5. Można oczywiście zastosować nawożenie naturalne. Jeśli gleba w naszym ogrodzie jest dość uboga, możemy wykopaną ziemię wzbogacić mieszając ją z kompostem i niewielką ilością nawozów z przewagą fosforu i potasu. Pamiętajmy aby przed zasypywaniem rośliny dobrze spulchnić wykopaną ziemię. Duże grudy mogą prowadzić do uszkodzenia korzeni przy zasypywaniu lub do tworzenia się kieszeni powietrznych przy korzeniach.
Pozdrawiam
Agnieszka Wojtczak
Pierwsze cięcie wykonuje się tuż po posadzeniu rośliny, najlepiej jesienią. Dzięki temu świdośliwa szybciej się rozkrzewi i zacznie przybierać bardziej krzewiasty pokrój. Jednak ich naturalny wygląd jest bardzo ozdobny, więc także nie ma potrzeby przeprowadzania intensywnego cięcia w celach dekoracyjnych.
Sklep korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
