Malina czerwona Willamette (C2)

Malina czerwona Willamette (C2)

Willamette to wysoce odporna na choroby, deserowa odmiana maliny, dedykowana zarówno nasadzeniom amatorskim jak i towarowym. Krzew nie sprawia trudności w hodowli, a jego uprawa może być z powodzeniem prowadzona we wszystkich rejonach naszego kraju.

Charakterystyka

Willamette rośnie umiarkowanie intensywnie i osiąga docelową wysokość w przedziale 1m-2 m. Odmiana ta nie ulega zwykle uszkodzeniom mrozowym (wytrzymuje spadki temperatur do -30 stopni Celsjusza), rzadko zapada na dolegliwości charakterystyczne większością rodzajów krzewów owocowych i posiada niskie wymagania glebowe oraz pielęgnacyjne, dlatego jej uprawa sprawdza się w niemal wszystkich typach nasadzeń. 

Owoce

Krzew owocuje na pędach dwuletnich, wydając na świat atrakcyjne estetycznie, bardzo smaczne owoce o kulisto-stożkowatych kształtach i intensywnej, czerwonej barwie. Dojrzałość zbiorcza malin tej odmiany wypada zwykle od początku czerwca i rozciąga się na okres około 2-3 miesięcy (do sierpnia), natomiast precyzyjny termin zbioru plonów uzależniony jest każdorazowo od stanowiska pod hodowlę krzewu oraz zmiennych warunków pogodowych, odnotowywanych indywidualnie w danym regionie. 

Zapylacze

Willamette jest odmianą samopylną, dlatego nie potrzebuje w swoim otoczeniu obecności zapylaczy.

Uprawa i pielęgnacji

Odmiana podobnie jak większość krzewów owocodajnych nie posiada wyspecjalizowanych wymagań pielęgnacyjnych. Ze względu na niską podatność chorobową i wysoką mrozoodporność należy ponadto do grupy najmniej wymagających roślin uprawnych, a trudności w jej prowadzeniu ograniczają się jedynie do zapewnienia sadzonce właściwego stanowiska, a następnie do standardowych, regularnych zabiegów pielęgnacyjnych: przycinania, podlewania oraz nawożenia. 

Willamette preferuje słoneczne i ciepłe, osłonięte od silnego wiatru stanowiska oraz żyzne, przepuszczalne gleby, których poziom wilgotności klasyfikuje się jako umiarkowany, a odczyn kwasowości oscyluje wokół wartości 5,6-6,5 pH -zbliżony do lekko kwaśnego lub obojętnego. Jeśli odczyn gleby jest zbyt niski (zbyt kwaśny), glebę należy zwapnować, z kolei w przypadku, gdy odczyn jest zbyt wysoki (zbyt zasadowy), ziemię należy zakwasić (najlepiej z użyciem kwaśnego torfu). Podłoże pod hodowlę sadzonki warto regularnie nawozić; dwu-krotnie wiosną (w maju i w czerwcu) wzbogacamy ziemię z pomocą nawozu azotowego. W przypadku wystąpienia wyjątkowo suchych okresów wskazanym jest ponadto podlewanie krzewu. 

Rozstawa sadzenia: co 0,5 m

Rozstawa sadzenia pomiędzy rzędami: co 2 m

Willamette wymaga przycinania; w tym celu tuż po zakończeniu plonowania wycinamy wszystkie pędy krzewu na wysokości kilku centymetrów ponad powierzchnią gleby. 

Zastosowanie

Willamette jest odmianą deserową, ale jej owoce fantastycznie sprawdzają się zarówno jako produkt deserowy jak i składnik przetworów. 

Odmiana: deserowa

Dojrzałość zbiorcza: od czerwca do sierpnia

Nazwa łacińska: Rubus idaeus Willamette

ang. raspberry Willamette

czeski malinová Willamette

irl. sú craobh Willamette

litewski aviečių Willamette

łot. aveņu Willamette

norw. Willamette bringebær

ros. малиновая Willamette

słow. malina Willamette

ukr. малина Willamette