Świdośliwa lamarcka gołębia jagoda
Świdośliwa lamarcka to wciąż stosunkowo mało popularna w Polsce, lecz wysoce atrakcyjna odmiana krzewu owocodajnego o smacznych, słodkich owocach. Roślina ta dedykowana jest różnym typom nasadzeniom i może być hodowana na terenie całego naszego kraju.
Charakterystyka
Świdośliwy uprawiane są na skalę masową w Kanadzie, gdzie ich owoce są znacznie częściej wykorzystywane niż plony borówki amerykańskiej. Wszystko to ze względu na wysoce atrakcyjne cechy rośliny; świdośliwa ujawnia bardzo niskie wymagania glebowe i pielęgnacyjne, pozostaje silnie mrozoodporna i mało podatna na choroby, a jej plony wykazują intensywne właściwości pro-zdrowotne i stanowią prawdziwe bogactwo licznych składników odżywczych i mineralnych/
Świdośliwa lamarcka rośnie umiarkowanie intensywnie, tworząc krzew o wysokości około 4-5 m. Odmiana ta znajduje zastosowanie zarówno w celach ozdobnych jak i użytkownych, a jej uprawa dedykowana jest zarówno hodowlom towarowym jak i przydomowym ogrodom.
Owoce
Krzew obficie rodzi bardzo smaczne owoce o uniwersalnym zastosowaniu. W porównaniu do borówek amerykańskich owoce świdośliwy lamarckiej wykazują 7-krotnie wyższą zawartość wapnia i żelaza, 4-krotnie wyższą zawartość białka i potasu oraz ogólnie wyższą zawartość składników odżywczych (w tym między innymi witamin z grupy B). Plony tej odmiany obmywają się niebiesko-czarną skórką, pod którą znajdziemy smaczny, intensywnie słodki miąższ o soczystej, miękkiej konsystencji.
Dojrzałość zbiorcza odmiany wypada na przełomie lipca i sierpnia, ale termin ten może ulegać niewielkim zmianom. Okres dojrzałości uzależniony jest bowiem od warunków pogodowych, panujących w danym roku wegetacyjnym w stosunku do innych lat oraz od jakości stanowiska pod uprawę.
Zapylacze
Świdośliwa lamarcka należy do grupy roślin samopylnych, dlatego do rozpoczęcia owocowania nie potrzebuje w swoim otoczeniu innych roślin owocodajnych.
Uprawa i pielęgnacja
Odmiana preferuje gleby o lekko kwaśnym lub obojętnym współczynniku kwasowości i najlepiej przyjmuje się na stanowiskach słonecznych (toleruje również miejsca półcieniste). Krzew nie znosi jednak podłóży podmokłych i pozostaje wrażliwy na przesyt wody.
Sugerowana rozstawa sadzenia: co 1-1,5 m
Sugerowana odległość pomiędzy rzędami: co 3-4 m
Zaraz po umieszczeniu sadzonki w glebie dokonujemy jej pierwszego cięcia, skracając wszystkie pędy rośliny o około 1/3 ich długości. Kolejne cięcie przeprowadzamy dopiero po upływie 5 lat od posadzeniu, wdrażając od tego momentu coroczne przycinanie o charakterze prześwietlającym (usuwamy stare, przesadnie zagęszczające się oraz uszkodzone pędy).
Zastosowanie
Plony świdośliwy lamarckiej wykorzystywane są chętnie w celach deserowych i przetwórczych, a sam krzew spotykany jest zarówno w uprawach towarowych jak i na działkach oraz w przydomowych ogrodach.
Odmiana: deserowo-przetwórcza
Dojrzałość zbiorcza: przełom lipca i sierpnia
Nazwa łacińska: Amelanchier lamarckii
ang. Alder-leafed swallowtail lamarcka
czeski Džbánovitá rostlina lamarcka
irl. Fearnóg seirbhísberry lamarcka
litewski Pitcher augalas lamarcka
łot. Pitcher augs lamarcka
norw. Aler serviceberry lamarcka
ros. Горшечное растение lamarcka
słow. Črepníková rastlina lamarcka
ukr. Глечиковий завод lamarcka
