Śliwa japońska Angelo START PACK

Półkarłowa Śliwa japońska Angelo

Angelo to późna, deserowa odmiana śliwy o azjatyckim pochodzeniu. Drzewo cechuje wysoka odporność na mróz i choroby oraz stosunkowo niskie wymagania pielęgnacyjne, dlatego jego uprawa rekomendowana jest zarówno celom amatorskim jak i towarowym. 

Charakterystyka

Drzewo rośnie intensywnie, tworząc luźną, umiarkowanie zagęszczoną koronę o stożkowatym kształcie, której pędy układają się w sposób wzniesiony. Odmiana osiąga docelową wysokość w granicach 3-4 m i średnio wcześnie wchodzi w okres owocowania, wydając na świat atrakcyjne, deserowe plony. Angelo ujawnia stosunkowo wysoką mrozoodporność i niską podatność na większość chorób, ale ze względu na swoją przynależność gatunkową, zdarza jej się zapadać na tzw. szarkę śliw. Mimo to drzewo pozostaje dość łatwe w uprawie i dobrze przyjmuje się we wszystkich rejonach naszego kraju. 

Owoce

Angelo wchodzi w okres owocowania w obrębie 2-3 roku od posadzenia i pod warunkiem bliskości zapylaczy corocznie i obficie rodzi dużych rozmiarów owoce (50-70 g) o kulistym kształcie. Od tego momentu tempo wzrostu śliwy zaczyna stopniowo spadać, a maksymalna wysokość, jaką może osiągnąć zamyka się na wysokości 4,5 m. Plony Angelo pokrywają się charakterystyczną, bordowo-granatową skórką. Skryty pod nią średnio zwięzły miąższ w przeciwieństwie do większości odmian śliw japońskim z łatwością odrywa się od pestki i cechuje się jasnoróżową barwą oraz smacznym, słodkim smakiem o subtelnie kwaskowej nucie. 

Śliwki tej odmiany należą do grupy owoców deserowych, a ich zastosowanie sprowadza się w głównej mierze do wykorzystania w produkcji soków, kompotów, dżemów, konfitur, susz i alkoholi. Doskonale sprawdzają się również w bezpośredniej konsumpcji, ale owoce te, wyłączając walory smakowe stanowią bogate źródło licznych składników odżywczych i mineralnych. Substancje w nich zawarte (błonnik, potas, wapń, żelazo, magnez, oraz witaminy: A, C, K, E, B) wykazują działanie antynowotworowe i antyoksydacyjne, spowalniają postępujące procesy starzenia, obniżają cholesterol, poprawiają pracę układu trawiennego i krwionośnego, pobudzają apetyt, wzmagają krzepliwość krwi i korzystnie wpływają na układ nerwowy. Ich regularne spożycie rekomendowane jest w szczególności osobom narażonym na osteoporozę, borykającym się z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi oraz kobietom w okresie menopauzy. 

Owoce nadają się do zbioru pod koniec września, ale precyzyjny termin jego przeprowadzenia uzależniony jest od indywidualnych warunków pogodowych, panujących w danym roku wegetacyjnym oraz jakości stanowiska zastosowanego pod uprawę.

Zapylacze

Angelo pozostaje obcopylna i do prawidłowego owocowania wymaga obecności zapylaczy, których rolę z powodzeniem mogą przejmować inne odmiany śliwy japońskiej. 

Uprawa i pielęgnacja

Angelo nie należy do grupy odmian wymagających; cechuje się wysoką mrozoodpornością i niską wrażliwością na większość chorób. W ramach działań profilaktycznych warto jednak wnikliwie zwalczać mszyce w okresie od kwietnia do lipca, zapobiegając rozwojowi szarki (ospowatości) śliw. Stosujemy w tym celu oprysk z wykorzystaniem dedykowanych środków owadobójczych lub preparatów na bazie mniszka lekarskiego i czosnku. O

Odmiana preferuje ciepłe i nasłonecznione, możliwie osłonięte od silnego wiatru stanowiska oraz żyzne, lekkie i przewiewne gleby (np. piaszczysto-gliniaste, lessowe) o umiarkowanym stopniu wilgotności i lekko kwaśnym odczynie kwasowości, oscylującym w przedziale 5,6-6,5 pH. Drzewo z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmie się również w warunkach odbiegających nieco od wspomnianych, ale niskiej jakości ziemie w uprawie mogą negatywnie przekładać się na osłabienie owocowania i rozwoju śliwy.

Przed umiejscowieniem sadzonki w glebie ziemię warto przekopać i odchwaścić ze szczególnym uwzględnieniem tzw. chwastów stałych. Upewnijmy się ponadto, że dołek przygotowany pod jej uprawę jest wystarczająco duży, aby korzenie młodego drzewa nie uległy zawinięciu (zarówno jego głębokość jak i średnica powinny oscylować w przedziale 30-40 cm). 

Sadzenie Angelo należy przeprowadzić wiosną (od marca) lub jesienią (na przełomie września i października). Pamiętajmy przy tym, że nasadzenia jesienne wymagają mniej obfitego podlewania niż te prowadzone w innym porach. Niezależnie jednak od terminu sadzenia zaraz po jego dokonaniu szczodrze nawadniamy sadzonkę, możliwie wykorzystując w tym celu zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. Umiarkowane podlewanie kontynuujemy następnie przez cały okres wiosenno-letni (proces można ułatwić, wykopując wokół pnia sadzonki misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki). 

Rozstawa sadzenia w sadach: 2-3 m x 4-4,5 m = ok. 741-1250 szt./ha.

Angelo podobnie jak większość odmian drzew owocowych wymaga regularnego przycinania (zabieg przeprowadzony po raz pierwszy przywraca sadzonce utraconą wcześniej równowagę pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym, z kolei dokonywany w kolejnych latach zapobiega rozwojowi licznych chorób i drobnieniu owoców). W okresie pierwszej wiosny od posadzenia (niezależnie od jego terminu) w razie braku rozgałęzień obcinamy przewodnik na wysokości 80 cm nad glebą, z kolei w przypadku obecności gałęzi obcinamy je o połowę, a przewodnik skracamy 30 cm nad najwyżej osadzonym pędem. W latach następnych przeprowadzamy cięcie formujące koronę, którego precyzyjny przebieg uzależniony jest od formy pokroju, jaką docelowo zamierzamy uzyskać (najbardziej polecanymi typami są tzw. wrzecionowy oraz szpalerowy ze względu na wysoki stopień prześwietlenia i niewielką rozpiętość). Po ukształtowaniu korony dokonujemy już jedynie cięć sanitarnych, usuwając wszystkie uszkodzone, porażone chorobami i rosnące nieprawidłowo pędy.  

Pamiętajmy, że zabieg cięcia przeprowadzamy wyłącznie w ciepłe, bezdeszczowe dni po upływie okresu przymrozków, a powstałe w jego wyniku rany każdorazowo zabezpieczamy z pomocą maści ogrodniczej (zapobiegniemy w ten sposób rozwojowi licznych chorób). 

Zastosowanie 

Angelo należy do grupy drzew o zastosowaniu deserowo-przetwórczym, a jej owoce wykorzystywane są powszechnie w sektorze produkcyjnym i gastronomicznym. Doskonale nadają się również do surowej konsumpcji, a sama odmiana spotykana jest zarówno w sadach towarowych jak i amatorskich. 

Odmiana: późna

Dojrzałość zbiorcza: koniec września

Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po dokonaniu zbiorów

Pochodzenie: Chiny

Nazwa łacińska: Prunus salicina "Angelo"

ang. Japanese plum, Angelo

czeski Japonská švestka, Angelo

irl. pluma Seapánach, Angelo

litewski Japoniška slyva, Angelo

łot. Japāņu plūme, Andželo

niem. Japanische Pflaume, Angelo

norw. Japansk plomme, Angelo

ros. Японская слива, Анджело

słow. Japonská slivka, Angelo

ukr. Японська слива Анджело